Maandag liep ik Mr. Bean tegen het lijf. Het is te zeggen: hij kwam zijn nieuwe film in Amsterdam voorstellen en ik besloot een collega te vergezelen. Honderden mensen stonden te wachten tot hij aankwam op zijn fiets om toch maar een glimp van de komiek op te vangen. De meesten hadden pech want toen hij de hoek van de straat omdraaide, stormden de persfotografen op hem af. Ook ik! Hij had bijna geen plaats meer om te fietsen en de fotografen gebruikten letterlijk hun ellebogen om toch een mooie shot te halen. Ik wrong me ertussen en drukte zo snel mogelijk af. Aan de bioscoop aangekomen, maakte Bean bijna een valletje door de drukte maar hij zwaaide zich toch waardig de trap op. En toen was hij verdwenen.
Enkel genodigden en aangemelde pers mochten mee binnen in de zaal. Mijn collega had die namiddag gebeld om enkel zichtzelf aan te melden maar met een smoes en mijn perskaart hielp hij me toch binnen in de zaal.
Daar volgde nog een gek interview waarbij Rowan Atkinson een paar gekke vragen in het Nederlands kreeg en waar hij op verbluffende wijze in zijn gekende stijl grappige antwoorden op wist te geven.
En plots was hij weg en werden wij pers vriendelijk doch kordaat buitengewerkt. Maar ik heb toch lekker mijn foto's gekregen met een beetje creativiteit.
Monday I bumped into Mr. Bean. Better explained: He came to Holland to present his new film in Amsterdam and I decided to join a colleague. Hundreds of people were waiting until he arrived on his bike, just to catch a glimpse of the funny guy. Most of them didn't got that chance because as soon as he turned around the corner, press photographers rushed into him. So did I! He had harldy the place to drive and the photographers literally used their elbows to get a nice shot. I threw me inbetween and pushed the button as fast as I could. When he arrived at the theatre, Bean almost fell, but he managed to get on the stairs and waved at the public. And off he went.
Only the invited and the press that had been put on the list could join him to the hall. My colleague had called that afternoon to put himself on the list but with a little lie and my press card he managed to get me in.
A crazy interview followed. Rowan Atkinson managed to answer some Dutch questions in his stunningly and funny way.
And then, all of a sudden, he left and the press was friendly but urgently asked to leave. Still, I've got my pictures with a little creativity.
2 opmerkingen:
Super dat je dit hebt kunnen doen. Ik kan me al voorstellen wat voor een drukte het daar is geweest. Dit lijkt me een unieke ervaring! Proficiat.
Wat leuk zeg!
Zo een perskaart, is dat eigenlijk makkelijk om na te maken?
;-)
Een reactie posten